Dolina Słupi

Park Krajobrazowy "Dolina Słupi" został utworzony w 1981 roku i jest jednym z najstarszych parków krajobrazowych w Polsce. Powierzchnia jego wynosi 37.040 ha, a wraz ze swoją otuliną (strefą ochronną) - 83.170 ha, obejmuje obszar środkowego biegu rzeki Słupi wraz z dorzeczem od miejscowości Soszyca do drogi Krępa-Łosino. Teren parku został ukształtowany kilkanaście tysięcy lat temu w okresie topnienia północnoatlantyckiego lądolodu. Park ma silnie rozwiniętą sieć hydrograficzną z licznymi jeziorami (także lobeliowymi) i dopływami Słupi. Deniwelacje terenu wahają się od 20 - 220 m n.p.m., tworząc krajobraz o charakterze podgórskim z bogatą szatą roślinną, licznymi strumieniami i zbiornikami wodnymi. 72 % powierzchni parku stanowią lasy, natomiast pozostałe 28 % przypadają na jeziora, łąki i grunty orne, drogi i zabudowania. Przeważają bory sosnowe na równinach sandrowych, mniejsze powierzchnie porośnięte są lasami liściastymi, głównie buczynami na obszarach morenowych.

Na terenie parku występuje 26 gatunków roślin podlegających całkowitej ochronie. Gatunki reliktowe reprezentowane są m.in. przez bażynę czarną, bagno zwyczajne, grążel drobny i lobelię jeziorną. Występują tu wszystkie typy torfowisk tj. wysokie, przejściowe i niskie. Wiele jest gatunków grzybów w tym gatunki chronione (soplówka gałęzista, szmaciak gałęzisty i sromotnik bezwstydny). W granicach parku można spotkać również wiele gatunków zwierząt, w tym z gatunków leśnych: daniele, borsuki, kuny, gronostaje, wydry, łosie; z ptaków: derkacze, siewki, sowy błotne, żurawie, bociany czarne. Bogata sieć wodna parku stanowi o różnorodności ichtiofauny.

Ciekawostką parku jest system energetyczny Słupi. Na przełomie XIX i XX wieku na Słupi między miejscowościami Soszyca i Krzynia został utworzony system hydroenergetyczny, który obejmuje 4 elektrownie wodne i związane z nim jeziora zaporowe, kanały, podziemne sztolnie, zapory i budynki. Całość stanowi unikatowy w kraju zespół elektrowni wodnych, który pracuje nieprzerwanie blisko 100 lat.